به اسم وفاق، ترویج نفاق نکنیم!
حال پس از چندین ماه و معرفی برخی مدیران جدید، نفاق و دلخوری از قوای خودی که لطفشان همیشه مستدام است یکطرف و سنگ‌اندازی افراد بقول خودشان دلسوزتر از ما برای این مرز پرگوهر هم از طرفی دیگر ما را که با خود عهد بستیم برای آخرین بار پای کار بایستیم دلسردتر می‌کند.
ما قبل از هرچیز باید وفاق ملی را از درون جریان خودمان لمس کنیم و بعد کاملا صاف و بی‌آلایش به کف جامعه تزریق کنیم که با این تفاصیر بعید است.
اینکه بر کسی پوشیده نیست که هرکس در این برهه عنوان اصلاحطلب را همچنان با سیم بُکسلی که چند تار نازک از آن باقی مانده یدک بکشد، یعنی هزینه و تاوان‌های غیرمنطقی!
آقای رییس‌جمهور آیا تابحال به این موضوع فکر کرده‌اید که اگر با تلاش ملت و روشنفکران ایران، شما بر تفکرات جلیلیسم پیروز نمی‌شدید چه سرنوشتی انتظار ما جوانان که شب و روز را برای آرمان‌ها، آسودگی و فرار از خفقان جریان تندرو و در نهایت برای پیروزی جریان اصلاحطلبی و شخص شما کُت کندیم و پای کار ایستادیم چه بود و به چه سمتی هدایت میشد؟
نمی‌شود که ما وفاق کنیم و جریان مقابل هر چه در توان دارد بذر نفاق بکارد و با بی‌معرفتی تمام نخبگان و جوانانی که هر کدامشان به تنهایی یک ستاد مستقل هستند را نشانه روند.
برای ما جوانان اینگونه وفاق معنا پیدا نمی‌کند!
اگر ایران برای تمام ایرانیان است و اگر باید با هم و در کنار هم این خانه‌ای که اگر کمی غفلت کنیم رو به ویرانی می‌رود را بسازیم و آبادتر از قبل ببینیم، باید به معنای واقعی کلمه و با احترام به تفکرات و سلایق هر دو جناح، همدل شویم و راه تنفس را برای این مردم شریف باز کنیم.
دنیا بوی خدا میگیرد که اگر من بخواهم تو خوب زندگی کنی و تو بخواهی که من خوب زندگی کنم.
دیدگاهتان را بنویسید